Ives: Pianosonate nr. 1; Three page sonata; Gander: Peter Parker. Joonas Ahonen. BIS SACD 2409 (61’26”). 2019

 

Van de beide grote Pianosonates van Charles Ives is nr. 2, de ‘Concord sonate’ het bekendst. Pianosonate nr. 1 is even ambitieus en complex en is met een speelduur van ruim 40’46” ook even uitgebreid. Het werk heeft vijf delen, die op hun beurt weer zijn onderverdeeld: ‘Adagio con moto’, ‘First verse” allegro moderato’, ’second verse: In the inn: allegro, ‘largo - allegro - largo’, ‘zonder tempo aanduiding ‘, ‘allegro - presto’ en ‘andante maestoso’. Hij stelde de sonate samen uit stukken die tussen 1901 en 1909 ontstonden en die hij in 1919 bundelde. Tot de geleende melodieën behoren ‘Lebanon’, ‘Bringing in the sheaves;, ‘Happy day’, ‘Erie’ (het populaire zondagschoollied ‘What a friend we have in Jesus’) en ‘Welcome voice’. Het werk heeft niet helemaal het niveau van de ‘Concord’ sonate, maar dat zou ook vrijwel onmogelijk zijn.

Het gaat om impressies, herinneringen. De Three page sonata uit 1907 is nr. 3 met 8’10” een aanzienlijk stuk korter en de componist had daarvoor genoeg aan drie pagina’s bladmuziek.

De beide werken van Ives omringen Peter Parker uit 2004 van de Oostenrijkse componist Bernhard Gander (1969). Deze Peter Parker is het alter ego van Spider Man en wordt dus geportretteerd in een hoogst virtuoos stuk.

De Fin Joonas Ahonen maakte al eerder in 2016 een opname van de Concord sonate (BIS SACD 2249) en het is opnieuw verbazend hoe hij met lichte toets zulke geweldige prestaties levert. Waarschijnlijk brengt hij Ives daarmee dicht in de buurt van Ligeti, die hij eveneens geweldig goed speelt. Knappe prestatie.